Z przedstawionych Finalistów Kapituła wybrała Laureatkę VI edycji Konkursu Stypendialnego im. Ryszarda Kapuścińskiego Fundacji Herodot. Została nią Anna Goc.
Krótkie uzasadnienie:
Anna Goc chce oddać głos ludziom, którzy nie słyszą, mówią z trudem, a często nie mówią wcale. Oddawanie głosu tym, którzy mają głos słabszy niż inni jest jednym z podstawowych zadań reportera, zwłaszcza w społeczeństwie, w którym ludzie dobrze słyszący bywają często głusi na potrzeby słabszych. (Choć ostatni Owsiak jest pocieszający).Projekt Anny jest tak oczywisty, że wywołuje zdziwienie – dlaczego do tej pory nie powstała książka reporterska mówiąca o polskim społeczeństwie głuchych. Nie wiemy nawet czy liczy ono pięćdziesiąt czy dwieście tysięcy osób. Zycie tej wielkiej grupy ludzi jest jakby utajone, otacza ich cisza. Mówią o sobie – milczący cudzoziemcy i to określenie jest niepokojące — czy nasz stosunek do głuchych nie ma czegoś wspólnego z ujawnionym niedawno stosunkiem Polaków do obcych.
Projekt niezwykle ważny, zwracający uwagę na obojętność swiata słyszących zawiera niezwykle ciekawe, wręcz pasjonujące, wątki: – rola słyszących dzieci opiekujących sie głuchymi rodzicami, spory wokół języka migowego, marzenie głuchych o miejscu i środowisku, w którym poczuliby sie zrozumiani i związane z tym utopijne projekty, walka o prawa głuchych, między innymi w prawodawstwie dotyczacym jezyka. Projekt świadczy o tym, że autorka jest do niego doskonale przygotowana, ma precyzyjny plan pracy i wielu rozmówców. Nagradzając panią Annę Goc wyrażamy nadzieję, że przyłożymy sie do powstania ważnej ksiażki społecznej, która głuchym pomoże, a do słyszących głośno przemówi.
Oczywiście nie jest tak, że przyznaliśmy stypendium pani Annie Goc tylko ze względu na proponowany przez nią temat: temat ważny społecznie. To istotny powód, ale nie jedyny.
Ważnym argumentem są także wcześniejsze artykuły autorki drukowane na łamach „Tygodnika Powszechnego”. Wymienię w kolejności chronologicznej: „Dom duszny” (napisany razem z Marcinem Żyłą) z 2014 roku o „grupie pani Ireny”, czyli o sekcie działającej w jednym z miast północnej Polski; „Wracają do dziś” z 2015 roku – o hodowcach gołębi na Śląsku i wreszcie „Głusza” z sierpnia 2016 – reportaż, który jest swojego rodzaju zwiastunem planowanej książki o świecie ludzi głuchych.
Wymienione teksty świadczą nie tylko o solidnym opanowaniu warsztatu dziennikarskiego, ale też o słuchu na rzeczywistość i talencie literackim autorki. Mamy nadzieję, że wszystkie te walory znajdą odbicie w ambitnie zaplanowanej książce „Miasto Głuchych”.
Naszej Laureatce serdecznie gratulujemy!
Autor fotografii: Adam Golec
