Argentyńczyk Martin Caparrós, Brytyjczycy Rana Dasgupta i Ed Vulliamy oraz dwoje Polaków: debiutantka Aneta Prymaka-Oniszk i Cezary Łazarewicz zostali finalistami Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego za Reportaż Literacki.
Drugi Komunikat Jury Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego za Reportaż Literacki
W sobotę, 18 marca 2017 r., jury – pod przewodnictwem Olgi Stanisławskiej – w składzie: Mariusz Kalinowski, Katarzyna Nowak, Elżbieta Sawicka, Tadeusz Sobolewski, i w obecności sekretarza Nagrody: Bożeny Dudko, podczas drugiego posiedzenia omówiło dziesięć książek nominowanych do Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego za Reportaż Literacki. Po długiej dyskusji do drugiego etapu Nagrody jury zakwalifikowało pięć reportaży (wymieniamy je w porządku alfabetycznym wg autorów):
1. Martín CAPARRÓS, Głód (El Hambre), z hiszpańskiego przeł. Marta Szafrańska-Brandt, Wyd. Literackie;
2. Rana DASGUPTA, Delhi. Stolica ze złota i snu (Capital. A Portrait of Delhi in the Twenty-First Century), z angielskiego przeł. Barbara Kopeć-Umiastowska, wyd. Czarne;
3. Cezary ŁAZAREWICZ, Żeby nie było śladów. Sprawa Grzegorza Przemyka, wyd. Czarne;
4. Aneta PRYMAKA-ONISZK, Bieżeństwo 1915. Zapomniani uchodźcy, wyd. Czarne;
5. Ed VULLIAMY, Wojna umarła, niech żyje wojna. Bośniackie rozrachunki (The War is Dead, Long Live The War), z angielskiego przeł. Janusz Ochab, wyd. Czarne
oraz tłumaczenie Joanny Malawskiej książki Legenda żeglujących gór (La leggenda dei monti naviganti) włoskiego dziennikarza i pisarza Paolo Rumiza, którą opublikowało wyd. Czarne.
Laureata/ów Nagrody poznamy 21 maja br.
Postscriptum: Jury zwraca uwagę – już po raz trzeci w ośmioletniej historii Nagrody – że w dziełach, będących efektem ogromnej pracy dokumentacyjnej, jak niektóre z nominowanych reportaży, indeksy powinny być normą. Tymczasem żadna z nominowanych książek nie została przez polskich wydawców zaopatrzona w indeks, zaś w dwóch przypadkach wręcz usunięto indeks, istniejący w angielskim oryginale. Normą powinna być też bibliografia (w tym internetowa). Te niedostatki – zwłaszcza brak bibliografii – świadczą o braku szacunku do czytelnika, obniżają dokumentacyjną wartość pracy autorów, a samych autorów taka niefrasobliwość wydawców w przyszłości może pozbawić szans na nominacje do liczących się nagród literackich.
w imieniu Jury
Bożena Dudko
sekretarz Nagrody
Od poniedziałku 10 kwietnia w „Dużym Formacie” Gazety Wborczej rozpocznie się cykl rozmów z tegorocznymi finalistami. Na początek – Martin Capparós.
Dotychczasowi laureaci Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego za Reportaż Literacki
- 2010: Jean Hatzfeld za „Strategię antylop” i tłumacz Jacek Giszczak;
- 2011: Swietłana Aleksijewicz za „Wojna nie ma w sobie nic z kobiety” i tłumacz Jerzy Czech;
- 2012: Liao Yiwu za „Prowadzącego umarłych” i tłumacze: Wen Huang i Agnieszka Pokojska;
- 2013: Ed Vulliamy za „Ameksykę” i tłumacz Janusz Ochab;
- 2014: Elisabeth Asbrink za książkę „W Lesie Wiedeńskim wciąż szumią drzewa” i tłumaczka Irena Kowadło-Przedmojska;
- 2015: Swietłana Aleksijewicz za książkę „Czasy secondhand. Koniec czerwonego człowieka” i tłumacz Jerzy Czech oraz Michał Olszewski za „Najlepsze buty na świecie”, a także tłumacz Mariusz Kalinowski za przekład „Krótkiego przystanku w drodze z Auschwitz” Görana Rosenberga;
- 2016: Paweł P. Reszka za „Diabła i tabliczkę czekolady”.
*Bożena Dudko – sekretarz jury Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego